Cellist Giovanni Sollima componeerde dit stuk zelf en zijn grote liefde voor minimal music, zoals die van Philip Glass en  Steve Reich, klinkt er duidelijk in door.

Cineast Lasse Gjertsen knutselde het beeld bij elkaar. Hij liet Giovanni verschillende bewegingen maken en filmde die; vervolgens knipte hij de armen los en plakte die in lagen over elkaar heen, zodat het lijkt of er een zes-armige cellist bezig is.