Sunday Morning is een cover van een hitje van Maroon 5; een filnke verbetering van het origineel. Hailey Tuck is geboren in Texas en opgevoed met jazz uit de jaren 20 en 30, vintage jurken en zwart-wit films. Ze woonde in Parijs en Londen, maar gaat het nu proberen in New York.
Blur: There Are Too Many Of Us
Na twaalf jaar brengt Blur een nieuw album uit: The Magic Whip. De plaat is in Tokyo opgenomen. Er zijn al twee tracks vrijgegeven: de eerste single werd Go Out en nu is er There are too many of us, een wat melancholisch lied over eenzaamheid en overbevolking, ingegeven door de tijd die Blur in het hectische Azië doorbracht.
There are too many of us
In tiny houses, here and there
All looking through the windows
On everything we share
Zanger Damon Albarn bracht in de tussentijd een prachtige soloplaat uit, met daarop eveneens een track over eenzaamheid: Lonely, press play. Geen opgewekte flierefluiters, die snuiters van Blur, maar muziek maken kunnen ze. The Magic Whip ligt 27 april in de winkel.
Erbarme Dich Allah, Fadia Tomb El Hage en het Nederlands Blazers Ensemble
Erbarme dich, mein Gott is een aria uit de Mattheus Passion, die ook dit jaar met pasen weer in veel kerken en concertzalen zal worden opgevoerd. Het oratorium werd in 1728 geschreven door Johann Sebastian Bach, die vandaag exact 330 jaar geleden werd geboren in een bizar muzikale familie.
De tekst van de aria
Erbarme dich, Mein Gott,
Um meiner Zähren willen Schaue hier, Herz und Auge weint vor dir Bitterlich
is in het Arabisch vertaald en wordt gezongen door de Libanese sopraan Fadia Tomb El Hage, die er behagen in schept Westerse en Orientaalse muziek met elkaar te mengen. De vioolpartij wordt in deze bewerking vertolkt door hoboïst Bart Schneemann, artistiek leider van het Nederlands Blazers Ensemble. Op deze Arabische versieis veel kritiek geweest; zo voorspelbaar dat we er beter geen aandacht aan besteden. Bach zelf zei dat muziek slechts twee doelen had: het eren van God en het ontspannen van het gemoed. Dat lijkt me ook in deze versie prima gelukt.
Wie meer Erbarme Dich wil kan naar de gelijknamige bioscoopfilm van Ramón Gieling: in een verlaten kerk met een groep daklozen als publiek, doet een aantal personen – onder wie operaregisseur Peter Sellars, schrijfster Anna Enquist en de danser Emio Greco – omringd door het Bach Koor en Orkest van dirigent Pieter Jan Leusink, verslag van hun bijzondere verhouding met Bachs muziek. Bekijk hier de trailer van de film.
Superfood-You can believe
Superfood komt uit Birmingham. You can believe is de single van hun debuut-lp Don’t Say That. Lekkere Britpop, grote klasse. Woensdag 11 februari staat Superfood in de kleine zaal van Paradiso; een unieke gebeurtenis, want de grote poppodia zullen Superfood subiet omarmen.
Katzenjammer: Lady Grey
Katzenjammer komt uit Oslo en bestaat uit Solveig Heilo, Anne Marit Bergheim, Turid Jørgensen en Marianne Sveen; samen bespelen ze ruim dertig muziekinstrumenten. De dames hadden in 2009 een bescheiden hitje met A Bar in Amsterdam. Daarna stonden ze op het Noorderslag Festival in Groningen en het Summerfest, het grootste muziekfestival ter wereld in Milwaukee, waar ze de openingsact waren voor Elvis Costello. Op het prestigieuze Bonnaroo Music and Arts Festival in Tenessee werd Katzenjammer uitgenodigd om het podium te delen met David Byrne en Brian Eno. The New York Times schreef over dit optreden: “There was no telling what they’d do next, except that it was sure to be deft and charming “
The Ting Tings: That’s Not My Name
Het Britse duo The Ting Tings bestaat uit Jules de Martino en Katie White, die elkaar vonden in hun grote liefde voor de muziek van Portishead. Katie schreef haar frustraties over de managers van het platenlabel Mercury Records van zich af in That’s not my Name. Oorspronkelijk was het in 2007 de B-kant van Great DJ , maar een jaar later werd het als single uitgebracht. Shut up and let me go werd de volgende hit, en de laatste plaat is Do It Again, ook best lekker, maar een stuk vlakker dan That’s not my name, dat dit jaar de track onder de Coca Cola Commercial was, en je snapt waarom.
ALA.NI – Suddenly
ALA.NI is nog zo onbekend dat ik kan weinig over haar kan melden. Ze woont in Londen en zong in achtergrondkoortjes bij Mary J. Blige en Damon Albarn. Begin 2015 komt haar debut EP uit, waarvan Suddenly de eerste track is. Een klein, ouderwets aandoend liedje, dat klinkt alsof het er altijd al was.
Richard Reed Parry: Quartet for Heart & Breath
De Canadese componist en multi-instrumentalist Richard Reed Parry is vooral bekend als bandlid van Arcade Fire, volgens menig muziekkenner de beste popgroep ter wereld. Dit Quartet komt van het kersverse album Music for Heart and Breath, gevuld met zes klassieke composities die hart- en polsslag als basisritme hebben. Iedere musicus draagt een stethoscoop om recht uit het hart te kunnen spelen. Reed Perry zegt, en dat is hoorbaar, schatplichtig te zijn aan componisten als Brain Eno en Steve Reich.
Bosco Rogers – The Middle
De Zuid-Engelse Barthélémy Corbelet en Delphinius Vargas ontmoetten elkaar in de kroeg bij het poolbiljart. Een straalbezopen, maar inspirerende conversatie ontspon zich, waarna de heren contact hielden middels de moderne wonderen van het internet. Ze deelden hun liefde voor The B-52’s, die je kent van de hit Love Shack. Het duo Bosco Rogers omschrijft de debuut-EP GooGoo, die op 1 december uitkomt, als Flower punk from the dirty South.
Marcus Mumford: When I Get My Hands On You
Onlangs zijn er teksten van Bob Dylan teruggevonden die bijna een halve eeuw oud zijn en die de basis vormen van het project The New Basement Tapes. Muzikale kopstukken als Elvis Costello, Jim James en Marcus Mumford hebben enkele teksten nieuw leven ingeblazen. When I get my hands on you is een liefdesliedje van Dylan dat expressief wordt gezongen door Marcus Mumford van Mumford en Sons op een simpel riffje van Costello.
fijne geluiden 